01.25 a 01.30 in slaap gevallen...
02.00 Wekkerrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrringgggg! Opstaan!
02.50 Voor het appartementencomplex met enkele teamgenoten naar het plein in Alpe d'Huez
03.00 11 van de 16 teamgenoten (verdeeld over 2 teams) dalen mee af voor de officiële start.
03.15 Start afdaling onder begeleiding van motards naar Bourg d'Oisans
03.45 In het pittoreske dorp met een paar duizend wielrenners, wachten op de start...
04.30 Start vanuit het dorp, stukje fietsen naar het startplein
04.41 Start 1e klim. 500 meter vals plat en dan BOEM! recht naar boven!
06.18 1e finish.
07.47 Start 2e klim. (door bocht 3 om 09:09:09)
09.26 2e finish.
10.52 Start 3e klim.
12.49 3e finish.
[doneren kan nog steeds : https://deelnemers.opgevenisgeenoptie.nl/ronaldverspeek ]
02.00 Nadat ik in slaap was gevallen, ergens net na 01.25, ging de wekker om 2 uur netjes af. Braaf om 20.00 in bed gestapt maar onrustig, loopneus, last van de keel, dorst, naar de plee... Totdat Ron wakker werd en ik hem vroeg hoe laat het eigenlijk was ; Ron: 'vijf voor half twee'. 'Nou, lekker dan' reageerde ik. Tja, ruim een half uur slaap moet voldoende zijn (...), al had ik me voorgenomen om de tactiek van Joop Zoetemelk toe te passen ; Veel rusten! Niet gelukt, helaas. Maar allee ; opstaan!
02.50 We gingen naar de ingang van het appartement om naar de start voor de afdaling (boven in Alpe d'Huez bij Palais du Sports) te fietsen, waar de rest van ons team stond. 11 teamgenoten van de 16 zouden meedoen aan de gezamenlijke nachtelijke afdaling en daarna beneden in Bourg d'Oisans officiële start meemaken.
03.15 Met 11 teamgenoten en een paar honderd (?) fietsers gingen we onder begeleiding van Motards de berg af. In de bochten stonden honderden kaarsjes. Dit was een mooi beeld in de donkere afdaling maar greep je ook bij de keel. Zo bewust ervan waar je dit voor doet...
03.45 Gearriveerd in Bourg d'Oisans. Mooi dorp. Hier stonden een paar duizend fietsers klaar voor de officiële start. Net voor het dorp zag ik in een ooghoek Irna en Evy staan. Ze zagen mij natuurlijk niet in de donkere fietsersmassa met honderden flitsende lampjes op het stuur maar hoorden me roepen. 'Tot straks!' Toen was het geduldig wachten op het startsein. In blokken lieten ze de fietsers achter elkaar starten en de wandelaars sloten iets korter bij de officiële start aan. Allemaal aan de bak voor KWF, tegen kanker.
04.41 Start 1e klim. 500 meter vals plat vanaf het officiële startplein en dan BOEM! recht naar boven! Het tempo viel voor elke fietser stil en het gehijg en gepuf gaf aan dat men zich even op het stijgingspercentage moest instellen. Eerst 3 zware kilometers van gemiddeld 10 procent en daarna af en toe een beetje bijkomen op 7 a 8%. Ik wilde de klim in 1x naar boven maken of, zoals Robert zei 'naar boven zonder een voet aan de grond te zetten'. Dat is gelukt en dat was bij finishen wel een kick. Telkens goed naar de hartslag gekeken en deze onder de 160 gehouden. Ging ik naar de 160, dan deed ik rustiger aan. Dit werkte goed en in een mooie tijd van 1.37 was ik boven. Wel een lange klim hoor! Grappig, alle uitdossingen van sporters om binnen de teams herkenbaar te zijn. Af en toe zag ik een teamgenoot in het passeren of gepasseerd worden. Na de finish even appen naar het thuisfront en eigenlijk vreemd dat je dan net na 06.00 's morgens al een klim op de Alpe d'Huez hebt gemaakt. Ron was er 2 minuten later en we gingen even in het appartement om goed te eten en te drinken. Robert arriveerde even later ook en nam bewust ruim de tijd voor zijn 2e klim. Voor Ron en mij was het doel 3 dus we gingen wat eerder weer richting afdaling.
07.47 Start 2e klim. Na samen rustig te zijn afgedaald (in het volste besef dat we dat hele eind weer naar boven moesten stoempen..) namen Ron en ik vooraf een bouillon en startten samen. Vanaf het klimgedeelte fietsten we weer ons eigen tempo. Net als de 1e keer op de hartslag gelet, maar onder de 160 houden lukte niet helemaal. Soms 162 of 163 maar het bleef nog controleerbaar. Bij bocht 9 zijn we gestopt, Ron en ik kwamen daar gelijk aan zonder op elkaar te hebben gelet, we hadden gemiddeld hetzelfde klimtempo. We maakten een paar foto's want het uitzicht vanuit die bocht was prachtig. Daarna weer de fiets op en door. We wilden allebei 3x naar boven. Tijdens het finishen hoorde ik de omroeper 'Ronald en Ron!'.. Ik keek naast me en zag dat Ron en ik toevallig samen finishten. Grappig moment! Bij de finish van de 2e klim stonden Irna en Evy me op te wachten. Mooi zo'n finish waar toch allerlei emoties naar boven komen. Je bent moe, maar voelt de finish als een overwinning, denkt aan Jo die we moeten missen, je hoort de mensen langs de weg allemaal juichen en aanmoedigen.. tijdens de klim dacht je aan familie, vrienden, fietsmaten die zijn overleden, het doet nogal wat met je.. Na de tweede klim fietsten we door naar de plek waar de vrijwilligers van ons team klaarstonden om ons te verwennen met heerlijke pannenkoeken en een paar grote droge handdoeken om ons heen. Toppers!
10.52 Start 3e klim. Robert was klaar voor z'n 2e dus eerst met z'n drieën naar beneden en daar stonden we weer, bij de start aan de voet van de berg. Alle drie een bouillonnetje, mekaar even succes wensen en hoppakee, weer d'raan! 500 meter samen gefietst, de bocht om en bam! daar begon de klim weer dus ieder z'n eigen tempo. Weer stopten Ron en ik tegelijkertijd in bocht 9 en maakten we foto's. Ook gingen we even naar de kaarsjes in de binnenbocht voor een moment van bezinning. Robert kwam voorbij fietsen dus die riepen we even toe en met z'n drieën hebben we nog even in de bocht gerust en van het uitzicht genoten. Toen weer de fiets op in eigen tempo maar we wilden wel samen de finish over, dus we spraken af te wachten op 100 meter voor het eind, voordat het een stukje naar beneden gaat richting finish. Na de rust in bocht 9 werd het zwaar voor mij. Op de hartslag heb ik de hele 3e klim niet gelet en dat was waarschijnlijk de fout. Meer op snelheid gekeken en na bocht 9 Ron bij willen houden. Op de steilere stukken lukte dat eigenlijk niet met mijn verzet en zal ik wel te hoge hartslag hebben gehad. Als resultaat ging ik verzuren en werden de laatste 3 kilometers loodzwaar. Gelukkig kwam Robert voorbij en die had nog voldoende energie om mij te motiveren, aan te passen aan mijn tempo en met me naar de finish te fietsen. Na bocht 3 ging het verstand op nul, focus op de finish en trappen voor zover dat nog uit de beentjes geperst kon worden. Ron had al even staan wachten op ons afgesproken punt maar dacht op een gegeven moment dat we hem gepasseerd waren, dus nét voordat Robert en ik arriveerden ging hij over de finish. Toch bíjna samen gefinished.. :)
Petje af voor de vrijwilligers en organisatie. De kaarsjes, spandoeken, veel muziek langs het parcours, mensen die aanmoedigden, stukjes pannenkoek uitdeelden, fruit, sponsen, enz. De vrijwilligers en teamgenoten van de teams van Kanker Helpen Genezen waren fantastisch, verwennerij met pannenkoeken en handdoeken en het delen van ervaringen en emoties. Alle sporters tijdens de klim moedigden elkaar ook aan, vroegen hoe het met de ander ging. Mooi om op deze manier met z'n allen zowel de individuele als gezamenlijke doelen te delen.
12.49 Bij de laatste finish zouden Irna en Evy me ook binnenhalen maar in een moment we misten elkaar waardoor ik over de finish was en Irna nog met een Radler op me stond te wachten. Ik zag hen niet dus toen ik even bij de vrijwilligers van ons team was belde ik en ben ik terug naar de finish gefietst om met de (inmiddels lauwe) Radler op Jo te proosten. Proost Jo, ik heb veel naar je trofee op mijn stuur gekeken en het gaf me extra kracht om door te knallen naar de top!
Nadat we opgefrist waren hebben we nog even wat gedronken met Ron, Robert, Irna en Evy. Nog even met het team naast het parcours gestaan voor de finish en mensen aangemoedigd, heerlijk gegeten beneden in het dorp en daarna op terras neergeploft.
Toen we op het terras zaten, met Wiel, Gonny en familie, zagen we de donkere wolken al aankomen. Voor Ron was dat de reden geweest om niet nog een 4e klim te maken. Er kwam noodweer aan. Het begon te hagelen en even later begon de stortregen en flink onweer. Er finishte nog vele wandelaars en fietsers en ik hoopte maar dat het goed ging, want het onweer was erg heftig. Uiteindelijk moest het evenement vroegtijdig worden afgesloten en werden wandelaars en fietsers met bussen van de klim naar boven gebracht. Een motard werd door de bliksem getroffen maar is gelukkig niet zwaar verwond.
Het was een hele bijzondere dag, een hele bijzondere belevenis. Mooi dat je dit kunt delen met zoveel mensen die van sporten houden, vrijwilliger zijn, doneren aan de fietsers en lopers, mensen die het belangrijk vinden om geld in te zamelen voor KWF. We willen toch allemaal dat er niemand meer doodgaat aan kanker.
foto Henny van Ree
